آمار و اطلاعات
(شنبه 19 آبان 86)
(بنتون را بشناسیم)
«بنتون» میلیاردر وابسته به شبکه صهیونیستی، روز سوم مهرماه 86 به دعوت سازمان مشارکت‌های مردمی شهرداری تهران به پایتخت ایران سفر کرده و قرار است ضمن افتتاح تعدادی از فروشگاه‌های خود در تهران و دیگر شهرهای کشورمان، از برخی نقاط دیگر کشور به جهت دایر کردن فروشگاه‌های زنجیره‌ای مد و لباس «بنتون» بازدید کند.
Benetton یکی از مارک‌های مشهور مد لباس غربی است که طرفداران زیادی در سراسر جهان دارد. شرکت بنتون در سال 1965 تاسیس شد. رییس این شرکت «لوسیانو بنتون» متولد 13 می 1935 است. در سال 1965، خانواده بنتون اولین فروشگاه خود را در شهر بلونو تاسیس و سال بعد از آن فروشگاهی را در شهر پاریس تاسیس کرد. اکنون بنتون بزرگترین تولیدکننده لباس در اروپا به شمار می‌رود و در نقاط مختلف جهان فروشگاه زنجیره‌ای دارد. این شرکت مهمترین عامل ترویج مد غربی در دنیا بشمار می‌رود.
این شرکت صهیونیستی از تمام روش‌ها برای تبلیغات خویش استفاده می‌کند. تبلیغات ورزشی از طریق مسابقات اتومبیلرانی فورمول یک که طرفداران بسیاری در سراسر جهان دارد، دایر کردن کلوپ‌های راگبی و بسکتبال با نام بنتون از جمله این فعالیت‌هاست. تبلیغات بنتون همواره با جنجال همراه است چراکه معمولا توهین‌آمیز هستند. برای نمونه در یکی از تبلیغات بنتون صحنه‌هایی از انسان‌هایی که بر اثر ایدز جان می‌دهند، عده‌ای که از بالای یک کشتی در حال غرق شدن به آب می‌پرند، بچه‌ای تازه به دنیا آمده در اتاق عمل و زندانیان اعدامی نمایش داده شد که عملاً‌کوچک‌ترین ربطی به بنتون و محصولات آن نداشت و تنها ارتباط آن با بنتون وجود آرم این شرکت در پایین تصویر بود. این شرکت حتی با حمایت مالی از انواع فیلم‌های پورنو، مدهای جدید البسه زیر زنانه خویش را در آنها تبلیغ می‌کند.
بنتون در ایالات متحده تاکنون جنجال‌های زیادی را بر سر نحوه تبلیغات تلویزیونی به راه انداخته است. بسیاری از منتقدان بنتون، مضمون برخی از تبلیغات این شرکت را در ایالات متحده توهین‌آمیز قلمداد کرده‌اند. منتقدان بر این باورند که بنتون عمداً تبلیغات جنجالی تولید می‌کند تا فروش خود را بالاتر ببرد که این روش به هیچ وجه اقدامی اخلاقی نیست. بنتون حتی در تبلیغات خویش به روش صهیونیست‌ها، ادیان الهی را نیز مورد تمسخر قرار می‌دهد. سال گذشته این شرکت در یکی از آگهی‌های تبلیغاتی خود تصویر شام آخر مسیح را در حالی نشان داده بود که بجای مسیح و حواریونش، دختران نیمه برهنه قرار داشتند. این اقدام توهین‌آمیز موجب شد تا کلیسای کاتولیک علیه شرکت بنتون به دادگاه شکایت کند که در نهایت دادگاه حکم بر منع انتشار آن آگهی داد و تمام آگهی‌ها از در و دیوار خیابان‌ها برچیده شدند.
7 سال پیش جمعی از مسئولان وکارشناسان صنعت نساجی متشکل از یک هیات 13 نفره برای بازدید از صنایع و امکانات تکنولوژی و فناوری‌های جدید دستگاه‌های روز دنیا در صنعت نساجی به ایتالیا سفر کردند، هیئت مذکور طی بازدیدهایی که از 3 کارخانه در شهرهای فلورانس و میلان داشتند متوجه شدند که این کارخانه‌ها متعلق به فردی بنام «لوسیانو بنتون» است. بعد از بازدید از این 3 کارخانه یکی از همراهان هیئت ایرانی با اصرار فراوان خواستار ملاقات با وی شد و با پیگیری‌های بعدی یکی از مدیران شرکت بنتون، ملاقات مذکور انجام شد. در نخستین ملاقات، هیئت ایرانی از لوسیانو بنتون درخواست کرد که بعضی از محصولات فروشگاه‌های خود را از ایران تهیه کند و پس از مذاکرات فراوان، در نهایت تصمیم گرفته شد که بنتون جهت یک بازدید تجاری به ایران سفر کند.
این‌گزارش همچنین به نقل از اقتصاد پنهان تاکید دارد، بعد از مدت کوتاهی از درخواست این هیات ایرانی از رئیس وقت سازمان توسعه تجارت و پیگیری‌های وی، سرانجام بنتون با هواپیمای شخصی خویش و در حالیکه شخصا هدایت هواپیما را برعهده داشت، در راس هیئتی ایتالیایی وارد فرودگاه مهرآباد تهران شد. وی پس از بازدیدهای دقیقی که از کارخانجات نساجی مانند یزدبافت و ... داشت در حالی که محصولات تولیدی ایران هم مورد توجهش قرار گرفته بود، قراردادی را با طرف ایرانی منعقد کرد. لوسیانو تاکید داشت که شرکت بنتون به شرطی با طرف ایرانی وارد قرارداد می‌شود که از هر 10 دلار، 9 دلار جنس وارد ایران کند و فقط یک دلار محصولات ایرانی را برای فروش به فروشگاه‌های زنجیره‌ای خود انتقال دهد! در حالی که انجام این قرارداد ننگین می‌بایست تحت نظارت وزارت بازرگانی، گمرک و سازمان توسعه تجارت صورت می‌گرفت، با درز کردن اخبار این دیدار، مطبوعات و رسانه‌های داخلی با تبلیغات بسیار مانع از انجام این قرارداد شدند.
منبع:یادداشتهای یک خبرنگار اینجا
(بنتون یک صهیونیست است)
روزنامه ایران در یادداشتی ضمن تأکید بر صهیونیست بودن لوسیانو بنتون، از یک بام و دو هوای برخی مسئولین در گفتار و رفتار، پیش و پس از مسئولیت، به ویژه سفیر ایران در ایتالیا انتقاد کرد: «لوسیانو بنتون یک مغازه دار، بوتیک دار و خیاطی که تا دیروز برخی می خواستند او، فرهنگ و لباس پوشیدن را به ما یاد دهد، رفقایش قرار گذاشته اند که این مغز متفکر از امروز برای اقتصاد ما نیز نسخه بپیچد.»
تا دیروز می گفتند: «بنتون مارک معروفی است و جزو بهترین طراحان مد جهان. مگر گناه کرده ایم که می خواهیم با او چادر مشکی به ایران بیاوریم. او در ایتالیا لباس (...) طراحی می کند ولی می تواند بهترین مدها را برای جوانان ما طراحی و حتی آنها را بورسیه کرده و به رم ببرد.» اما امروز دیگر می گویند: «سرمایه خارجی ویژگیهای خاص خود را دارد، از قواعد و الزامات خاصی تبعیت می کند. سرمایه گذار بین المللی مرز نمی شناسد، نه مرز جغرافیایی، نه مرز فرهنگی، نه مرز مذهبی و نه مرز نژادی و حتی ملاحظات سیاسی را هم در محدوده زمانی خاصی می پذیرد.»
تا دیروز خودشان هم میگفتند: «این میلیاردر صهیونیست را ما دعوت نکرده ایم. ما کاری به تفکرات او نداریم و از اندیشه هایش هم دفاع نمی کنیم. فقط می خواهیم از تخصصش برای ایرانیان استفاده کنیم. هدف ما صرفاً استفاده از تخصص شرکت اوست و نمی خواهیم از اندیشه های این آدم استفاده کنیم. از چاقو هم می توان برای آدم کشی استفاده کرد و هم می توان با آن جراحی کرد.» اما دیگر امروز می گویند: «آقای بنتون یک مسیحی کاتولیک است. مسخره است که شما می گویید بنتون چرا برای حمایت از صهیونیست‌ها کنسرت برگزار کرده و با آنها شراکت و رفاقت داشته. چرا نمی خواهید بفهمید جهان چگونه پیش رفته. باید با اذعان به نفوذ و انحصار صهیونیست‌ها در تمام بنگاه های اقتصادی، بدانید که اگر بنتون با آنها مرتبط نباشد و برای آنها کنسرت و جلسه برگزار نکند که نمی گذارند در این بازار کار کند. او عضو محفلی است که با یهودیان کار می کنند؛ مگر آدم کشته است. راز بقا و کار در غرب اینگونه کار کردن است.»
تا دیروز خودشان می گفتند: «کار آقای بنتون برده داری نوین است. او دهها دختر زیبا را در کشتی و هتل نگهداری می کند تا برای او نمایش لباس دهند.» اما امروز می گویند: «آقای بنتون مرد شریفی است و لااقل هفته ای ? بار کلیسا می رود. باید بپذیرید که در اروپا نگاهشان به مذهب با ما متفاوت است.»
از این حرف ها می گویند و ما هم زیاد می شنویم، ولی از همه جالبتر آن است که اگر تا دیروز کار سیاسی می کردند، امروز دیگر سیاسی کاری می کنند و به همه چیز انگ باند و باندبازی می زنند؛ تا دیروز خودشان انتقاد می کردند اما امروز با شنیدن نخستین انتقاد، همه را متهم به دعوای جناحی می کنند. در اثنای این حرف و حدیثها و راست و دروغها که نه فقط یک روزنامه، بلکه حتی مجلس و نمایندگان ملت را نیز متهم کردند، ای کاش لااقل چند حقیقت فراموش نشود؛ بالاخره بنتون کیست ؟ او که تا دیروز برای رفقای صهیونیستش کنسرت و نمایشگاه برگزار می کرده، پس امروز با چه مجوزی با هواپیمای اختصاصی به این کشور سفر کرده و در خیابانهای این شهر چه می کند و با کشور و فرهنگ ما چه کار دارد؟ اگر برخی در ماشین حسابهای خود سود و منفعت یوروهای بنتون را برای این سرزمین حساب می کنند، آیا با انگشتان خود آخر و عاقبتی را که او بر فرهنگ ما رقم خواهد زد، حساب کرده اند؟ اگر در توجیه حضور او مدعی هستند رفقای بنتون برای زلزله دیروز بم هدایایی فرستاده اند، آیا خسارت های زلزله ای را که آنها در نهاد فرهنگ ما رقم خواهند زد، پیش بینی کرده اند؟ اصلاً رفقای او کیستند و نقشی که آنها در این بین ایفا می کنند، چیست؟ بعید است کسی این دغدغه ها را در خاطر نگاه دارد. تا روزی که اصل و ریشه بنتون را بخواهیم از شناسنامه اش پیدا کرده و بدنبال ستاره داوود روی جلد گذرنامه اش باشیم، هیچ گاه جواب نخواهیم گرفت. صهیونیسم بیش از آنکه موضوعی مذهبی باشد، قطعاً ریشه ای سیاسی و فرهنگی دارد و به همین خاطر است که باید فریاد زد، بنتون یک صهیونیست است. چه دعوتنامه اش امروز امضا شده باشد و چه ? سال پیش.
منبع: خبرگزاری رجانیوز اینجا
در اینباره بیشتر بدانید:
1- «صهیونیست میلیاردر درکشورمان چه می کند؟» «لباسهایی که جاسوسی می کنند» (ویژهنامه روزنامه ایران) اینجا
2- نگاه ماکیاولی به عرصه نقدفرهنگی در ماجرای بنتون اینجا
3- توجیه دعوت از یک صهیونیست به تهران، به هر قیمتی! اینجا
4- همه چیز درباره بنتون اینجا
(پنجشنبه 17 آبان 86)
(کمپانی نفتی «رویال داچ شل» در ایران چه می‌کند؟)
این مقاله در تاریخ 11/4/1380 توسط عبدالله شهبازی (پژوهشگر تاریخ معاصر) نگارش یافته است.
در سال‌های اخیر، انعقاد قراردادهای نفت و گاز با کمپانی‌های بزرگ خارجی شتابی بی سابقه یافته که قرارداد اخیر با کمپانی «آنی» ایتالیا آخرین نمونه از آن است. با توجه به اهمیت سرنوشت‌ساز این قراردادها، نگارنده از منظر یک پژوهشگر تاریخ معاصر، توجه به نکات زیر را حائز اهمیت می‌داند:
1- کسانی که با تاریخ نفت آشنایی دارند «هفت خواهران» را نیز می‌شناسند. این نام به شبکه‌ای از کارتل‌های بزرگ نفتی اطلاق می‌شود که در طول سده بیستم میلادی به تدریج در اتحاد و مشارکت با یکدیگر قرار گرفتند و طبق پیمان‌های پنهان، مناطق نفتی جهان را میان خود تقسیم نمودند.
از آن پس، طبق یک سنت نامرئی، هر کارتل بزرگ نفتی تنها در قلمرو نفوذ خود عمل می‌کند و به قلمرو دیگری دست‌اندازی نمی‌کند. برای مثال، طبق آنچه در منابع مهم تاریخ نفت نوشته شده و تقریبا تمامی مورخین معتبر نفت در آن متفق‌القولند، شبه جزیره عربستان و جنوب خلیج فارس در قلمرو «آرامکو» و سایر کمپانی‌های شریک آمریکایی قرار دارند و ایران و عراق و برونئی و ونزوئلا و نیجریه و برخی از مناطق دیگر در قلمرو «رویال داچ شل» قرار گرفته است.
بررسی تاریخ سیاسی سده بیستم نیز این مدعا را ثابت می‌کند و نشان می‌دهد که هرگاه برخی از کمپانی‌های نوخاسته کوشیده‌اند به قلمرو نفوذ کارتل‌های بزرگ نفتی دست‌اندازی کنند با مقابله خشن مواجه شده‌اند. ماجرای نفت شمال ایران در اوایل سده بیستم و تلاش نافرجام کمپانی آمریکایی «سینکلر» برای نفوذ در این قلمرو نمونه بارزی است که به قتل مرموز «ماژور ایمبری» (دلال کمپانی سینکلر در ایران) و ماجرای دیگر انجامید. (در اینباره بیشتر بدانید اینجا )
جدیدترین نمونه، تلاش کمپانی آمریکایی «کونوکو» برای انعقاد قرارداد یک میلیارد دلاری با ایران است که بلافاصله با طرح مشکوک سناتور داماتو و آغاز تحریم اقتصادی ایران به وسیله دولت ایالات متحده آمریکا مواجه شد. به دلیل این باخت بزرگ، از آن پس تا کنون «کونوکو» پیگیرترین کوشنده برای رفع تحریم‌های اقتصادی دولت آمریکا علیه ایران بوده است. با آغاز تحریم علیه ایران، «رویال داچ شل» و کمپانی‌های انگلیسی شریک با آن حضور گسترده در ایران را آغاز نمودند. (بنگرید به مقاله نگارنده در روزنامه کار و کارگر، یکشنبه اول تیرماه 1376 ، ص6) بنابراین، به نظر می‌رسد که پس از یک دوران وقفه، رویال داچ شل تلاش برای اعاده قلمروهای سنتی نفوذ خویش را از سر گرفته است.
2- مورخین و محققین سیاسی، «رویال داچ شل» را به عنوان محل تجمع سرمایه‌های عظیمی می‌شناسند که به کانون‌های معین و سرشناسی تعلق دارد. همان‌گونه که در حوزه تجارت جهانی الماس، کمپانی «دبیرز» به عنوان مهمترین محل سرمایه‌گذاری خاندان سلطنتی بریتانیا و شرکای آن شناخته می‌شود، در حوزه نفت رویال داچ شل چنین شهرتی دارد. این شبکه‌ای از شرکای مقتدر و به نام، از جمله خاندان سلطنتی اورانژ (هلند)، است که در میان ایشان اعضای چند خاندان زرسالار یهودی به ویژه «روچیلدها» جایگاه درجه اول دارند. از این روست که رویال داچ شل به عنوان یک کمپانی یهودی- صهیونیستی نیز شناخته می‌شود و در این زمینه شهرت تام و تمام دارد. بنیانگذار اصلی این کمپانی «سر مارکوس ساموئل لرد برستد» از سرشناس‌ترین زرسالاران یهودی اوایل سده بیستم میلادی است که پسرعموی او به نام «سر هربرت ساموئل» به عنوان اولین کمیسر عالی فلسطین نقش مهمی در تأسیس دولت اسرائیل داشت؛ مستندات فراوانی را در این رابطه می‌توان عنوان کرد و ادعای کسانی که رویال داچ شل را به عنوان یک شرکت سهامی متعلق به میلیونها سهامدار خرده‌پا مطرح می‌کنند به‌هیچ وجه صحت ندارد.
3- به نظر می‌رسد که در انعقاد قراردادهای نفتی سال‌های اخیر رویال داچ شل و کمپانی‌های دلالی وابسته به آن، به ویژه کمپانی انگلیسی «کلینورت پنسون» نقش درجه اول را داشته‌اند. فعال شدن ناگهانی شبکه به‌هم بافته‌ای از کمپانی‌های انگلیسی در ایران طی سال‌های اخیر، گشایش دوباره دفتر بانک «هنگ‌کنگ- شانگهای» (HSBC) در ایران پس از بیست سال تعطیلی (بانک فوق تداوم بانک سابق شاهنشاهی ایران و انگلیس است و به همان کانون تعلق دارد) و غیره دلایلی است که اقتدار روزافزون این کانون در ارتباطات اقتصادی خارجی ایران طی سال‌های اخیر را نشان می‌دهد. صرف نظر از قراردادهایی که مستقیما به نام رویال داچ شل منعقد شده، باید به حضور پنهان این شبکه از طریق کمپانی‌های ناشناس نیز توجه کرد. بنابراین، ضروری است که به ماهیت و تاریخچه و بیوگرافی مدیران و سهامداران اصلی کمپانی‌هایی مانند توتال فرانسه و انی ایتالیا و غیره توجه شود. در غیر این‌صورت ممکن است در آینده خود را در دام یک شبکه مافیایی جهانی بیابیم که در پوشش کمپانی‌های مختلف فرانسوی و ایتالیایی و هندی و ژاپنی و غیره قراردادهای عظیم و غیر قابل فسخی منعقد کرده و آینده سرزمین ما را به چنگ خود گرفته است. به عنوان نمونه، توجه به قرارداد حوزه نفتی آزادگان با کنسرسیوم ژاپنی درس‌آموز است. به ظاهر، طرف این قرارداد ژاپنی‌ها هستند ولی، چنان‌که اخیرا روزنامه «یومیوری شیمبون» فاش کرد، می‌دانیم که یک سوم آن به رویال داچ شل تعلق دارد.
4- ملاحظاتی که بر مبنای درس‌های تاریخ معاصر ذکر شد، یقینا دغدغه هر ایرانی شریف و آزاده‌ای است که به سرنوشت سرزمین و خود علاقه دارد. با توجه به این ملاحظات، اهمیت نظارت مجلس شورای اسلامی بر انعقاد قراردادهای نفتی در سخت‌ترین اوضاع میهن ما، حتی در دوران دیکتاتوری رضا شاه و حتی در زمان انعقاد کنسرسیوم پس از کودتای 28 مرداد 1332، وجود داشت. هر چند آن نظارت‌ها صوری بود و کانون‌های پس پرده‌ی قدرت، سرنوشت این قراردادها را تعیین می‌کردند ولی حتی حکومتی چون پهلوی نیز، برای حفظ ظاهر، به سلب اختیارات نظارتی مجلس در این عرصه دست نزد.
ولی متأسفانه، به رغم اینکه قراردادهای نفتی کنونی در دورانی منعقد می‌گردد که انقلاب شکوهمند اسلامی ایران به حیات حکومتی وابسته چون پهلوی پایان داده و به رغم اینکه جنبش اصلاحات منادی مشارکت گسترده مردم در سرنوشت خویش است، با پارادوکسی عجیب مواجهیم و آن سلب اختیارات نظارتی مجلس در عرصه‌ای است که سرنوشت ایران را طی سده‌های آینده تعیین خواهد کرد. این سلب اختیارات به بهانه «بیع متقابل» بودن اینگونه قراردادها صورت می‌گیرد و داستان آن بی‌شباهت به راهبرد شرعی دیگری نیست که مثلا برای حلال کردن ربا جعل می‌شود.
منبع: سایت عبدالله شهبازی اینجا
در اینباره بیشتر بدانید:
1- رویال داچ شل و ایران اینجا
2- کمپانی‌های جهانوطن صهیونیستی در ایران چه میخواهند؟ اینجا
3- نقش کمپانی رویال داچ شل در سرمایه‌گذاری فرهنگی در ایران اینجا
4- «کن ساروویوا» نماد مبارزه جهانی با رویال داچ شل و تخریب محیط زیست اینجا
(چهارشنبه 16 آبان 86)
(نستله)
شرکت«نستله»، با دفتر مرکزی مستقر در شهر«ویو»ی سوئیس، در سال1866میلادی توسط«هانری نستله» تأسیس شد که امروزه بزرگترین تولید کنندهی مواد غذایی و آشامیدنی جهان می‌باشد. فروش این شرکت در پایان سال2003 میلادی بالغ بر 88 میلیارد فرانک سوئیس و سود خالص آن 2/6 میلیارد فرانک بوده است. کارکنان این شرکت 247هزار نفرند و تقریباً در تمام کشورهای دنیا دارای کارخانه و واحدهای تولیدی است. شرکت نستله در سال 1955میلادی در اسراییل با خرید10% از سهام شرکت أوسم (تولید کنندهی غذای اسراییلی) شروع به سرمایه گذاری کرد. دو سال بعد با بدست آوردن عمده سهام شرکت أوسم مالکیت خود را تا50% افزایش داد.
توافق بین دولتهای سوئیس و اسراییل در سال 2002 میلادی در جهت حذف مالیات دوبرابر شرکتهای سوئیسی، که در اسراییل تولید داشتند، شرکت نستله را بر آن داشت تا در سپتامبر 2002 اعلان کند که با سرازیر کردن 80 میلیون دلار به اقتصاد اسراییل قصد دارد دست به توسعه‌ی کلان در آن کشور بزند.
این شرکت که حضور جدی‌اش در اسراییل در منطقه‌ی سدیروت است. از دولت اسراییل کمک هزینه‌ای به مبلغ24% از 6/5 میلیون دلار هزینه‌ی خود را، دریافت کرد؛ کمک هزینه‌ای که انگیزه‌ی زیادی را برای سرمایه‌گذاری در نواحی در حال توسعه‌ی اسراییل ایجاد می کند.
شرکت نستله روی هم رفته در حال حاضر بیش از 4000 کارگر اسراییلی در یازده کارخانه و همچنین در کارخانه‌هایی در نواحی در حال توسعه به نامهای ترابز سالادز(یک شرکت وابسته به شرکت أوسم) و رِدی بیکد کیکز در منطقه‌ی آهای هود و یک مرکز پشتیبانی در منطقه‌ی نِکشالِم دارد.
شرکت نستله از سال1977میلادی به خاطر تبلیغ فریب‌دهنده‌اش از«شیر بچه‌ی مصنوعی»که ادعا می‌کرد جایگزینی مناسب برای شیر مادر است، موضع یک تحریم اقتصادی بین المللی بوده است. این شرکت همچنان به خاطر استفاده از ترکیباتی که به لحاظ ژنتیکی اصلاح شده هستند و همچنین سیاستهای خرید و فروش قهوه که برده‌داری را ترویج می‌کنند، مورد انتقاد است. گذشته از این فعالیتهای فاسد اقتصادی، این شرکت در سال 2000مبلغ 20 میلیون دلار به صندوق «جبران غرامت هولوکاست» کمک کرده است.
شرکت مواد غذایی نستله به پاس خدمات شایانی که به صهیونیسم جهانی ارائه کرده است در سال1998میلادی از بنیامین نتانیاهو جایزه‌ی «جوبیلی» را دریافت کرده است.(این جایزه به حامیان اقتصادی اسراییل اهداء می‌شود) این شرکت با توضیحاتی که در مورد آن بیان شد، از سال2001 فعالیت خود را در ایران آغاز کرده است. شرکت نستله در تاریخ 9/12/73(28/2/1995) با شماره‌ی 111604 نزد اداره‌ی ثبت شرکتها و موسسات غیر تجاری در کشور جمهوری اسلامی ایران به ثبت رسید. نستله‌ی ایران (سهامی خاص) در 18/6/1380(9/9/2001) در خصوص سرمایه‌گذاری در جمهوری اسلامی ایران، موفق به اخذ مجوز هیئت وزیران شد و این سرمایه‌گذاری به مبلغ42،500،000 دلار، انجام گردید. شرکت نستله‌ی ایران به عنوان نماینده‌ی فروش انحصاری نستله سوئیس(اس.آ) واردات، فروش و توزیع محصولات نستله در ایران را به عهده دارد. محصولات تجاری این شرکت با نامهای تجاری«سرلاک» (مکمل غذایی کودک) «نان» (شیر خشک) «نسکافه» ، «کافی میت» (مکملی برای قهوه)، «کافی میکس» (قهوه آماده) در کشور ما عرضه می‌شود.
در ادامه‌ی نام بعضی از محصولات غذایی شرکت نستله را به اختصار بیان می‌کنیم:
«Nescafe»، «Perrier»، «Kitkat»، «Maggi»، «smarties»، «Polo»، «Felix»، «Vittel»، «Sohat»، «Buitoni»، «Aero»و...
(نوکیا)
نوکیا در سال 1864میلادی در فنلاند در حوالی رودخانه‌ی نوکیا بنا شده است. بیش از یک سوم گوشیهای همراه سراسر جهان را نوکیا تولیدمی‌کند تقریباً 60هزار نفر از کارمندان نوکیا در120کشور و 5 قاره پراکنده شده‌اند. این شرکت بیش از صد سال کاغذ و چکمه‌های پلاستیکی تولید می‌کرده است و تنها از حدود 10 سال قبل به سوی فن و تکنیک تلفن سوق داده شده است.
نوکیا سرمایه‌گذاری سنگینی را در اسراییل آغاز کرده است. مدیر کل این شرکت لارس ولف در مصاحبه‌ای با اورشلیم پست در تاریخ4 مارس 2001 میلادی گفت: «ما واقعاً بر روی اسراییل از همه لحاظ تمرکز کرده‌ایم، برای اینکه ما یک پروژه‌ی داخلی داریم که «پروژه‌ی اسراییل» نامیده شده است که این بدین معناست که ما داریم به اسراییل به چشم‌انداز شبکه‌ای و با چشم‌انداز سازمان فعالیتهای اقتصادی نوکیا و همچنین با چشم‌انداز مرکز تحقیقات نوکیا نگاه می‌کنیم.»
«نوکیا ونچر پارتنر» به عنوان یک بخش از سازمان فعالیتهای اقتصادی نوکیا در دسامبر سال 2000 میلادی یک صندوق جدید 500 میلیون دلاری راه انداخت و اجازه داد یک مبلغ بی‌تناسب از آن به سوی کمپانی‌های اسراییلی سرازیر شود. مرکز تحقیقات نوکیا مترصد فرصتی در اسراییل است که بتواند با اسراییل همکاری کند.
از محصولات این شرکت می‌توان به صنایع الکترونیک نوکیا و گوشیهای تلفن همراه اشاره کرد که این محصولات در قالب گوشیهای تلفن همراه و لوازم جانبی در بازارهای ایران به مردم کشور ما عرضه می‌شود.
(اینتل)
شرکت اینتل بزرگترین سازنده‌ی زیرتراشه‌ها (مربوط به رایانه‌ها) است و بالاتر از همه رقبای خویش هدایت جهانی بازار را تحت کنترل خود دارد. این شرکت با سرمایه‌گذاری های گسترده‌ای از اسراییل حمایت می کنند. نخستین طرح شرکت اینتل (طرح IDC) و نخستین مرکز توسعه‌ی خارج از ایالات متحده، در سال1974میلادی در«حیفا» شروع به کار کرد.
هم چنین در سال 1985میلادی، «اِف.اِی.بی8» نخستین مهارت از ایالات متحده‌‌ی شرکت اینتل برای تولید «میکروپروسسور» (ریزپردازنده) و «حافظه» در منطقه‌ی «حار هاتزویم» در اورشلیم شروع به کار نمود. در سال1998میلادی نیز یک مرکز توسعه در منطقه‌ی اورشلیم خریداری و در اختیار شرکت اینتل اسراییل قرار گرفت. «اِف.اِی.بی18» به عنوان یک شعبه برای توسعه‌ی شبکه و دستاوردهای ارتباطی در منطقه‌ی اُمر در نزدیکی بیرشِبا در سال1999میلادی افتتاح شد. سرمایه‌گذاری شرکت اینتل برای کارخانهی «اِف.اِی.بی18» به ارزش یک میلیارد دلار می‌باشد و دولت اسراییل نیز 500 میلیون دلار به کارخانهی «اِف.اِی.بی18» (وابسته به اینتل) کمک کرده است. کارخانهی«اِف.اِی.بی18» بین خط راه‌آهن «تل‌آویو» به «بیرشبا» و بزرگراه «ترنس- اسراییل» واقع شده است که در واقع محل این کارخانه در روستاهای فلسطینی«عراق المنشیه» است که اسراییل آنها را مصادره کرده است.
شرکت اینتل مبالغ هنگفتی را از طریق بورس تحصیلی و خرید وسایل آزمایشگاهی در مدارس و دانشگاههای اسراییل سرمایه‌گذاری می‌کند.
از محصولات شرکت اینتل می‌توان به:
Processor-Celeron
Itanium
Pentium
Chipsets
Motherboards
Controhhers
Adapters
Wireless
NetworkProducts
Components
Embedded Products
Software Development Tools
اشاره کرد.
(آی.بی.اِم)
«آی.بی.اِم» یکی دیگر از شرکتهایی است که سرمایه‌گذاری سنگینی در اسراییل انجام داده است. «لارنس ریکاردی» (معاون و مشاور کل آیبیام) که مشهور است شرکتش 1700 نفر را در اسراییل به خدمت گرفته است در مصاحبه‌ای با اورشلیم پست گفت: «این بخش از زمین(فلسطین اشغالی) و آرمانهای بزرگش، برای آیبیام بسیار مهم است.»
شرکت «آی.بی.ام» یکی از سه شرکت آمریکایی بود که در مهمانی اتحادیه دوستی امریکا-اسراییل به میزبانی شارون، در تاریخ 25/06/2001 مورد ستایش قرار گرفت.
همچنین در ماه می سال2002 میلادی اتاق بازرگانی آمریکا-اسراییل «جایزه‌ی سفیر» را به شرکت «آی.بی.ام» به خاطر تخصیص کمکهای عقب افتاده‌ی آن برای توسعه‌ی صنعت و تکنولوژی برتر اسراییل داد. «آی.بی.ام» عملیاتهایی را در سال1949 میلادی در اسراییل انجام داد و اولین شرکت بزرگ آمریکایی بود که به صورت تمام و کمال اسراییل را تقویت می‌کرد. «آی.بی.ام» و آزمایشگاه‌های تحقیقاتیش در حیفا در حدود 2000 نفر را استخدام کرده و درگیر مأموریتهای تحقیقاتی گسترده در همکاری با «آی.بی.ام» آمریکا شده است. از جمله سرمایه‌گذاریهای قابل توجه «آی.بی.ام» در اسراییل ساخت «خانه آی.بی.ام» و آزمایشگاه‌های حیفا می‌باشد.هم اکنون محصولات الکترونیکی این شرکت در بازارهای جهانی به فروش می‌رسد.
(کوکاکولا)
شرکت کوکاکولای آمریکا اولین فعالیت خود را در اسراییل در سال1960میلادی با تأسیس کارخانه‌ای در فلسطین اشغالی آغاز کرد. این شرکت در سال 1997میلادی در ایالات متحده «جایزه‌ی تجاری اسراییل» را دریافت کرد و نماینده اقتصادی دولت اسرائیل از این شرکت به دلیل حمایت مستمر از اسراییل در 30 سال گذشته و امتناع از پذیرفتن تحریم اسراییل توسط اتحادیه عرب قدردانی نمود. این شرکت از جوایز جشنواره آن سال حمایت مالی نیز نمود.
شرکت کوکاکولا در سال 2002 میلادی در ازای میلیونها دلار کمک مالی از طرف دولت اسراییل یک کارخانهی جدید در پارک صنعتی منطقه‌ی «کیریات گَت» بنا کرده است. از محصولات این شرکت می‌توان به:
Coca-Cola
DrPepper
fanta
Fruitopia
KiaOra
Lilt
Sprite
Sunkist
Dchweppers
اشاره کرد.
(جانسون و جانسون)
این شرکت سهام شرکت اسراییلی «بیوسنس» را به قیمت 400 میلیون دلار خریداری کرده است. شرکت فوق در سال1998میلادی جایزه‌ی ویژه «Jubilee» را از «نتانیاهو» نخست وزیر وقت اسراییل دریافت کرد. این جایزه بهترین احترام دولت اسراییل به شرکتهایی مثل «جانسون و جانسون» است که به اسراییل خدمت می‌کنند.
شرکت «جانسون و جانسون» با همکاری شرکت «پولاریس و امگا» سرمایه‌گذاری اساسی در جهت یاری کردن تولیدکنندگان نوپا در لوازم بهداشتی در اسراییل انجام داده‌اند. متأسفانه محصولات این شرکت نیز در قالب لوازم بهداشتی و تولیدات مربوط به نوزادان در کشور ما عرضه می‌شود.
(لِ؛اورآل)
شرکت «ل؛اورآل» به عنوان تولیدکننده‌ی لوازم بهداشتی و آرایشی، اسراییل را به عنوان مرکز تجاری خود در خاورمیانه برگزیده است. این شرکت سرمایه‌گذاری و ترتیب فعالیتهای اقتصادی خود را با خط تولید جدیدی که در«Migdal Haemek» تأسیس کرده است ارتقا داد؛ تا هم در آموزش و هم در فعالیتهای خدماتی عمومی به پروژه‌های تحقیق و توسعه‌ی شرکتهای وابسته به اسراییل بپیوندند.
شرکت «ل؛اورآل» به مناسبت پنجاهمین سالگرد تأسیس اسراییل سالیانه10000دلار بورس تحصیلی به اسراییل می‌دهد و به واسطه‌ی همین خوش خدمتیها در سال 1998میلادی پاسکال کاسترز به نمایندگی از این شرکت جایزه جشن سالگرد اسراییل را از مسئولان کشور اسراییل دریافت کرد. کنگره یهودیان آمریکا ضمن ابراز خرسندی شدید از این شرکت اظهار داشت، این شرکت تجارت گسترده‌ای را در اسراییل آغاز کرده و یکی از دوستان صمیمی اسراییل محسوب می‌شود. شرکت مذکور هم جایزه جوبیلی را دریافت کرده است.
از محصولات و شرکتهای وابسته به «ل؛اورآل» می‌توان به موارد زیر اشاره کرد:
Redken(5th)GiorgioArrmaniPerfumes
Vichy
Lancom Oaris
Avenue NYC
Garnier
La roche-Posay
cacharel
Maybelline
Helenarubinstein
Biotherm
Carson
Ralph Lauren Perfumes
لازم به ذکر است محصولات شرکت فوق نیز در بازار ایران در معرض فروش قرار دارد.
(مک دونالد)
شرکت «مک دونالد» بزرگترین و شناخته‌ترین سرویس خرده فروشی در جهان است که بیش از 30000رستوران در 121کشور جهان دارد. این شرکت در سال1993میلادی وارد بازار اسراییل شد و هم اکنون 80 رستوران در اسراییل دارد. رئیس این شرکت یکی از اعضای افتخاری اتاق بازرگانی و صنعتی آمریکایی-اسراییلی در شیکاگو است.
شرکت «مک دونالد» به عنوان شریک مشترک صندوق اتحادیه‌ی یهودیان و اتحادیه‌ی یهودیان شیکاگو محسوب می‌شود؛ صندوقی که فعالیتهایی همچون پرداخت پول به رهبران مسیحی و مدرسه‌ی بزرگ‌سالان آمریکا برای بازدید از اسراییل و تعلیم آنها با ایده‌های صهیونیسم را در کارنامه‌ی خود دارد. همچنین تلاش برای حفظ و نگهداری حمایت دیپلماتیک، اقتصادی ونظامی آمریکا و حمایت مالی از پوشش رسانه‌ای اسراییل، از وظایف آنها شمرده می‌شود.
(سارا لی)
شرکت سارا لی بزرگترین تولید کنندهی پوشاک در جهان است. این شرکت 30 درصد از سهام شرکت نساجی اسراییلی دلتاگالیل (مهمترین شرکت نساجی در اسراییل) را مالک است. شرکت دلتاگالیل کالاهای خود را با برچسب «ساخت اسراییل» به فروش می‌رساند. منافع شرکت سارا لی در شرکت دلتاگالیل به همراه لباسهای تولید شده در اسراییل با یکی از برچسبهای شرکت سارالی بازارهای جهانی را در اسراییل بوجود آورده است.
این شرکت سرمایه‌گذاری مشترکی نیز با شرکت اسراییلی نیلیت دارد که تولیدکننده‌ی نایلون برای نساجی‌ها و صنعت لاستیک است. شرکت سارالی در سال 1998میلادی توسط لوسیین نِسیم جایزه‌ی جشن سالگرد اسراییل و همچنین جایزه جوبیلی را از دولت اسراییل دریافت کرده است.
منبع : ویژهنامه روز جهانی قدس (تهیه شده توسط پایگاه صهیونیسمپژوهی رصد)
